Vanden Heilighen Bischop Nicolaus.Op de wijse: Si la nature eut voulu faire.Comt Nico-la-um, met ons ee-ren,
Comt draghen op hem dit nieuw liedt,
Den aldergrootsten vrindt des Heeren,
Die hy met vreughden eeuwigh siet.
COmt Nicolaum, met ons eeren,
Comt draghen op hem dit nieuw liedt,
Den aldergrootsten vrindt des Heeren,
Die hy met vreughden eeuwigh siet.
Hoe vroegh heeft hy ghetoomt sijn sinnen,
Ghesien die is oock aen de borst
Een wekelijck ghevast beghinnen,
’s Woensdachs en ’s Vrijdachs lijden dorst.
|
|
[p. 253]
|
|
Om dochters ongheschent te houwen
Heeft hy die ’s nachs gheworpen goudt,
Ghenoechsaem om ‘nen man te trouwen,
Die hen sou zijn tot onderhout.
Tot Bischops staet die is verheven
Door keus, de kiesers onbekent,
Die ’t Godt den Heer had in ghegheven,
En hem had toe de Stadt ghewendt.
In ’t Bisdom met volmaeckte seden
Heeft hy ghesticht sijn schaepkens seer,
En heeft stantvastich veel gheleden,
Ghekerckert lang om Godt den Heer.
Hy heeft ghevroght oock, tot ’t verstercken
Der zielen in de rechte leer,
Door ’s Heeren handt veel wonder wercken,
Waer hy vermaect door was te seer.
In’t sterven oock hy ’s Heeren gheesten
Ghesien heeft, was van doen sijn Ziel
Is ingheleyt tot Godt der feesten,
Die sich in haer met wellust hiel.
O weerden Bischop wilt aenmercken
Den noodt der zielen in dit dal,
Ons salicheydt door ’t bidden wercken,
Dat ons ghejont oock word’ den Al.
|
Auteur: | Bolognino, Guilielmus |
Legenden: | |