Stemme: Nova.

‘k WEet een Man, ick durf ’t niet melden
Hoe hy hiet, en waer hy woont,
Ick loof niet dat ‘er sulcke helden
Met de Besem, of Luywaen zijn gekroont,
Kroont, kroont, de Ian de Wasscher,
Saterdaghs met schrobben hy hem heel vertoont.
Schrobben, feylen, kan hy te degen,
Potten wasschen hy wel kan;
De sneeuw al van de straet te vegen;
Ia tot Tin te logen is hy oock een Man,
Man, Man, de Ian de Wasscher,
[p. 156]
Noemt sijn Wijf niet als geboggeld’ Ann’.
Hy wilde lestmael eens probeeren
Hoe ’t met smooren sou toe-gaen,
Daerom is hy sonder kleeren
S’ Nachts al uyt sijn Ian de Schrobbers Bed gestaen,
Staen, staen, Ian de Wasscher,
Hoort eens hoe het hem daer is vergaen.
Hy heeft sijn hooft in t’ Vat gesteecken;
(Denckt om die verbruste guyt)
Sijn schoeren sijnder in geweecken,
Daer sat hy en konder niet weêr uyt,
Uyt, uyt, de Ian de Wasscher,
’t Is een schrobber die niet veel en suipt.
Hoe weydt hier de windt om ’t hoeckje?
Ian die maeckt de jongens hor:
Siet hem aen sijn Linnen-broeckje,
[p. 157]
Hadjem doe eens hooren rasen met geknor,
Knor, knor, de Ian de Wasscher
Keef, en sloegh de jongens met gemor.
Daer staet hy dan noch te kuypen
Met het vat al op de straet:
De Huysen weet hy in te gluypen:
Ia hy weet wie datter sijn eerst deur op gaet,
Gaet, gaet, de Ian de Wasscher,
Tegen wijven is hy altijdt inde praet.
Hy beschaemde lest de Bueren,
Die daer met de Ratel staen,
En hy riep, de clock heeft tien uren,
Hadjem eens sijn malle Ratel hooren gaen,
Har, har, har, de Ian de Wasscher;
Tegen Paesschen mach hy uit schoon-maecken gaen.
Weduwnaer is hy geworden,
[p. 158]
Te vooren had hy oock een Wijf;
Wel wat duncktje van die jorden,
Die daer loopt en roept koop Lampen hardt en stijf,
Stijf, stijf, de Ian de Wasscher,
Besem, en Luywagen dat is sijn gerijf.
Ia wel, wie soud’ het konnen harden
Met sulcken geck al in de buert?
Hy sit, en maeckt Sinte-Claes-garden;
Komt hy dan weêr achter, daet’lijck hy weêr schuert,
Schuert, schuert, de Ian de Wasscher,
Boes’laer moet hy koopen, soo ’t noch langer duert.
Ia wel, ick moet nu heen gaen loopen,
Eer hy maeckt een groot geraes,
En ick moet hem oock gaen koopen
Besem en Luywagen tot sijn Sinte Claes,
Claes, Claes, de Ian de Wasscher,
[p. 159]
Want tot schrobben is hy oock een nob’len Baes.
Ia wel, ick moet u noch wat leeren,
En ick woud’ wel dat gy ’t wist:
Daer was een Man in Vrouwe kleeren,
Die heeft Ian Gort al in sijn Kaffa Broeck gepist,
Pist, pist, de Ian de Wasscher
Meende dat ’t een Vrouw was, maer ’t is hem gemist,
Zijnder noch wel sulcke gecken
Vraegh ick? Hoort eens mijn bediet,
Die haer dit sullen aen-trecken,
Ia tot dichten, of tot singen van dit Liedt,
Liedt, Liedt, of Ian de Wasscher
Moest het zijn, of anders deught het niet.
Oorelof dan Ian de Wassers,
Oorlof met jou Schorteldoeck,
Oorelof ghy vuyle plassers,
[p. 160]
Oorlof Ian Trijntjes met jou Kaffa Broeck,
Broeck, broeck, de Ian de Wasscher,
Gaet des avondts met meer gluypers om een hoeck.
Auteur: anoniem
Tekstbron:
  1. 1663 – ’t Hoorns vermaeck’lijck treck-schuytje
Pagina: 158