Ach, riep Pieter, op de daken, wil ik wel eens grapjes maken. Lieve Sint, laat mij begaan. Iedere schoorsteen trekt mij aan. Als ik op het randje wiebel, krijg ik plotseling de kriebel. ‘k Voel dan dat ik brommen moet. ’t Zit nou eenmaal in m’n bloed.’

 

 

Auteur: Witte, Vera
Tekstbron:
  1. 1957 – De Tijd